Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης
Ο Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης υπήρξε ηγετική μορφή στο νησί της Σπιναλόγκας. Ήταν εικοσιενός ετών, τριτοετής φοιτητής της Νομικής, όταν το 1936 έμαθε ότι πάσχει από τη Νόσο του Χάνσεν. Λίγο καιρό πριν είχε αρρωστήσει και η αδερφή του και είχε οδηγηθεί και αυτή στη Σπιναλόγκα. Ο ίδιος εξαιτίας της ασθένειας, χρόνια αργότερα θα τυφλωθεί, θα παραμορφωθεί και θα χάσει το χέρι του.
Ο Ρεμουνδάκης, ένας απ’ τους λίγους μορφωμένους ανθρώπους που υπήρχαν στο νησί, δεν ήταν διατεθειμένος να περιμένει απλά πότε θα πεθάνει στη Σπιναλόγκα, ζώντας σε άθλιες συνθήκες. Αγωνίστηκε για να καλυτερεύσει τη ζωή των λεπρών και απαίτησε από την πολιτεία καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και νοσηλείας.
Ο Ρεμουνδάκης και η «Αδελφότητα Ασθενών Σπιναλόγκας» που ίδρυσε, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των ασθενών. Ασβεστώθηκαν τα σπίτια, φυτεύτηκαν δέντρα, δημιουργήθηκε υπηρεσία καθαριότητας εξωτερικών χώρων, απέκτησαν θέατρο και κινηματογράφο, καφενεία, κουρείο, ενώ τοποθετήθηκαν και μεγάφωνα στους δρόμους που έπαιζαν κλασική μουσική. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Σπιναλόγκα απέκτησε ηλεκτρογεννήτρια πριν ακόμη και από την Πλάκα! Λειτούργησε σχολείο και άρχισε να εκδίδεται και σατιρικό έντυπο.
Έτσι, η ζωή των λεπρών βελτιώθηκε και όπως μαρτυρεί κι ένας άλλος, γνωστός στους ντόπιους, και θεραπευμένος ασθενής ο Μανώλης Φουντουλάκης, «Από μια στιγμή και μετά το νησί δεν ήταν το κολαστήριο. Ήταν ένα χωριό εγκλείστων, με τους καλούς, τους κακούς, τους τζαναμπέτηδες και τους ζαμανφουτίστες».